Kolejnym dokumentem ze Zbioru Zygmunta Glogera jest „Inwentarz majętności Zawadzkiej
i do rąk Jego Mości Pana Jana
Fiedosiewicza i samej Jej Mości oddany, od Jego Mości Xsiędza Jana Krassowskiego,
dziedzica tychże dóbr. Podany w roku 1686, dnia ósmego października".
Mówiąc językiem współczesnym, dziedzic Zawad ksiądz Jan Krassowski oddaje swój majątek dzierżawcy Janowi Fiedosiewiczowi i sporządza się w tym celu inwentaryzację.
Mówiąc językiem współczesnym, dziedzic Zawad ksiądz Jan Krassowski oddaje swój majątek dzierżawcy Janowi Fiedosiewiczowi i sporządza się w tym celu inwentaryzację.
 |
| Pierwsza strona "Inwentarz majętności Zawadzkiej..." |
Na początku inwentarza poznajemy poddanych majątku Zawady. Są to chłopi na półwłóczkach
siedzący: Walek syn Kusego, Wojtek, Janko Czaczik, Mikołaj Kulawy, Jędrzej, Rudy
Koleśnik, Janko Kusy, Jurko Koleśnik, Krzysztof, Makowiecki, Dziercz, Jan
Koroza, Jan Ciuchczej. Każdy z nich ma woły przeznaczone do prac polowych.
Są też wymienieni komornicy, mieszkający kątem u włościan. Walko, Grześko, Maciej, Michał, Piotr Zielonka, Stanko zięć Jurka Koleśnika, Jan ojciec Forysiów i Andrzej. Na końcu komornice. Piotrowa, Janowa u Walka, Chwiedorowa, Kowalowa, Tkaczowa i Piotrowa u Jędrzeja.
Powinności tych poddanych są następujące. Półwłócznicy powinni odrabiać we dwoje w tygodniu dni trzy lub dwa, straż nocną odprawować kolejno w lecie i w zimie. Ci, którzy zasiewają ziemie i ogrody najemne, powinni robić jeden dzień o swoim chlebie, a drugi o chlebie dworskim. Z pustych pól płacić powinni i swoi i obcy, którzy je najmują z półwłóczka ozimego po złotych sześć, z jarego trzy złote i dwadzieścia groszy. Rzemieślnicy - kowal i szewc, mają być wolni od robót wszelkich, oprócz wygody dworskiej „od której się wymawiać nie mają, jako rzemiosło ich każe”.
Dalej inwentarz żywy w oborach stojący. Siedemdziesiąt owiec starych, osiem krów, byczków łońskich (zeszłorocznych) trzy i dwa nieuki: czerwony łysy i płowy. Byk stadnik – czerwony, cieląt tegorocznych pięcioro i drobiu różnego nie mało.
W następnej kolejności opisany jest Dwór: „nowy, gontami pobity, do którego wchodząc drzwi sienne na zawiasach z antabą, skoblem i klamką żelazną. Z sieni do izby wchodząc drzwi na zawiasach, okien dwie w ołów oprawne, piec polewany biały z koronami różnymi przy którym komin murowany. Szafa przy drzwiach zamczysta, w której drzwiczki na zawiasach. Z tej izby do alkierza drzwi na zawiasach i klamką ze skoblem, antabą i haczykiem. Na drugiej stronie od tychże drzwi, okno jedno w alkierzyku w ołów oprawne. Z alkierza tego do pokoiku drzwi na zawiasach… Okien dwie… Spiżarnia z sieni nieskończona jeszcze, bez drzwi. Okno u niej w drewno oprawne. W izbie stół 8 - osobowy. W pokoiku stolik okrągły, stołków pojedynkowych do siedzenia stolarskiej roboty trzy, prostych pięć, cwangeli ośmioro kowanych. W izbie cztery lichtarzów blaszanych, trzy przybitych do ściany”.
Budynek drugi gospodarski pokryty słomą. Do tego wchodząc drzwi na biegunach w sieni, tamże komora na schowanie karczemnych rzeczy i chlewek dla gęsi. Z tej sieni drzwi do izby gospodarskiej na biegunie z haczykiem i skoblem żelaznym. Okien wielkich dwie. U drzwi stół, piec biały roboty prostej z kominem, kuchenka do gotowania. Wedle tej kuchni izba piekarnikowa w niej piec czarny do pieczenia chleba, ław trzy do siedzenia.
Lamus z oknem na górze z kratą, żelazną. Na tę górę drzwi idą zamczyste na sporych zawiasach żelaznych z łańcuszkiem do zamykania. Tam komora, a w niej skrzynie dwie, jedna wielka na kształt szafarni do sypania mąk, druga mniejsza. W drugiej komorze łotok (koryto) do sypania zboża. Pod lamusem piwnica. Sernik na podwórzu słomą kryty. Stajnia nowa ale pokrycia lepszego potrzeba. Gumna świeżo restaurowane, zamczyste z trojgiem klepisków przy którym obora. Młyn pode dworem zrujnowany, kamienie tylko dwa przy grobli młyńskie nowe leżą, pod dworu płotem. Wrót dwoje do niego, jedne ode wsi drugie od pola. Młyn za dworem nazwany Borysowski o jednym kole, dobry ze wszystkim, grobla tylko restauracji potrzebuje. Młyn drugi w Łasi też dobry, z tych obu młynów arendę roczną młynarze płacą. podpisał Ksiądz Jan Krassowski (najprawdopodobniej dziedzic części majątku Zawady).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz